ใครอ่านแล้วพอรู้จักหรือมีข้อมูลของเธอช่วยบอกผมด้วยนะครับ ผมอยากจะเจอเค้าคนนี้อีกซักครั้ง
รายละเอียดของเธอที่จดจำได้
- หน้าตาไม่สวย แต่น่ารัก
- มาสอบN5 ชั้น 6 ห้องสอบ 614 (เข้าห้องสอบสายเพราะเดินขึ้นบันได)
- ใส่ชุดนักเรียนสีขาวแขนสั้น กระโปรงยาวสีดำ (แต่งแบบเรียบง่าย ไม่มีเข็มกลัด)
- มีตรา ติดอยู่ตรงที่อก
- กระเป๋าสะพายสีดำ
- ผมยาว สีผมออกนํ้าตาลนิดๆ
- ผูกโบล
- ใช้ iphone
- เคยมีรอยใส่ตุ้มหู แต่ที่เห็นคือถอดแล้ว
เมื่อวานวันที่ 06/12/15 เป็นวันที่ผมต้องไปสอบ N5[ญี่ปุ่น] แต่เช้าที่จุฬา ตอนไปสอบก็ไม่ได้พกอะไรติดตัวไปเลย รวมทั้งความรู้ด้วย 555555 ห้องสอบมันเริ่มตอน 8:20 คนก็แห่กันมาขึ้นลิฟต์กันหมดจนทำให้บางคนต้องเข้าห้องสอบช้า ตอนนั้นผมเกือบเข้าห้องสอบสายแหนะ ที่นั้งสอบของผมโคตรซวย นอกจากจะไม่มีคนนั่งข้างๆให้ลอกแล้ว ยังนั่งหน้าผู้คุมสอบอีก สมองก็ว่างเปล่า เหอออTT TT สอบได้ซักพักก็มีผู้สอบเข้ามาสายอีก 2คน และ 1 ในนั้นแหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำผมแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนนั้นมา ผมสอบN5 ชั้น 6 ห้อง 614 เธอบอกกับผู้คุมสอบว่าต้องเดินบันไดขึ้นมา เลยมาช้า และหาโต๊ะนั่งสอบ แต่เหมือนจะนั่งผิดที่ 555555 ผมก็แอบหันไปมองดู หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วครับ พอสอบเสร็จอันแรก ก็ออกมาพัก ผมก็แอบมองหาเธอดูรอบๆห้องสอบ พยายามเข้าไปใกล้แต้ก็ทำได้แค่นั้นจริงๆ เพราะมันแอบรู้สึกอายเวลาเราได้เจอกับคนใหม่ๆอะไรงี้ เลยยังไม่ได้ทัก และแอบมองต่อไปจนเค้าหันมามองกลับ ก็เลยหลบสายตา กลัวว่าจะรู้และแอบมอง
สอบรอบสอง ก็พยายามหาโต๊ะที่นั่งสอบของเธอ อยู่ที่นั่งด้านหลังจากของผมไปประมาณ 2โต๊ะ นั่งชิดแถวๆมุมขวามือ พอสอบเสร็จอีกผมก็เห็นเธอยืนอยู่คนเดียวใกล้ๆประตูห้อง เลยจะเดินเข้าไปอยู่ให้ใกล้ที่สุดในช่วงเวลาสั้นๆ อยากอยู่ใกล้ชิด แต่แล้วก็มีคนมาขวางทางเลยเดินต่อไม่ได้ ในใจก็คิดว่าจะมาขวางอะไรเอาตอนนี้ แล้วเราจะใกล้ชิดกันยังไง แล้วรู้มั้ยผมทำไรต่อ 555555 ยืนพิงกำแพงฝั่งเดียวกับเธอและก็หันไปมองอีกรอบต่อจากรอบแรก อิๆ ผมว่าเธอเป็นคนที่มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ และยิ่งมองกลับยิ่งชอบมากขึ้นอีก คิดว่าถ้าห่างกัน คงอดคิดถึงเค้าไม่ได้แน่ ถึงจะเพิ่งได้เจอกันก็เหอะ แต่เรื่องของหัวใจ ใครๆก็ห้ามกันไม่ได้หรอก จริงมั้ย??
สอบรอบสุดท้าย เป็นช่วงที่ผมจะต้องจากกับเธอแล้ว หลังสอบเสร็จเลยคิดแผนการ "แอบแรดเงียบแบบเบาๆ" เอาไว้5555 ก็คือพยายามเดินออกห้องสอบพร้อมกันและตอนนั้นคนก็เยอะด้วย เลยเบียดกันนิดหน่อยทำให้โคตรใกล้ชิดเลย ตอนนั้นก็อยู่ชั้น 6 แล้วเดินลงบันไดมาชั้น 1 เดินไปเดินมา เดินอยู่หลังเธอซะงั้น แต่ช่างมันเหอะ เห็นเธอเอาทรศ.ขึ้นมาเล่นก็แอบๆส่องนิดๆหน่อยๆว่าคุยกับใครในไลน์ (ดูชั่วเนอะ ไปยุ่งเรื่องเค้าเนี้ยย 55555) พอดูแล้วเหมือนจะคุยกับครูที่สอนภาษาณี่ปุ่นนะ เลยโล่งใจ เพราะกลัวว่าจะคุยกับแฟนแล้ว เอาจริงๆก็ไม่รู้หรอกว่ามีแฟนแล้วหรือยัง จากนั้นก็เห็นเธอเข้าเฟส เลยพยายามจะดูชื่อ แต่มันไม่เห็นอะดิ เห็นก็แต่รูปโปร (เห็นแค่นี้แล้วจะแอดเป็นเพื่อนกันได้ยังไงดีวะ) ในตอนนั่น ช่วงเวลาที่ดีและฟินที่สุดของผมคงเป็นช่วงเดินลงบันไดพร้อมเธอนี้แหละ
แต่เดี๋ยวมันก็คงจบลงแล้ว เพราะผมต้องไปหาพ่อ และต้องแยกทางกันในที่สุด พยายามมองดูเธอเดินออกไปช้าๆ และสุดท้ายก็แยกทางกัน
ตอนนั้นขอคิดแค่ได้เจอกันอีกซักรอบก็คงดี ระหว่างเดินออกประตูคนก็เยอะมาก แต่พ่อดันไปเจอเพื่อนที่เข้าแถวออกจากประตูอยู่ ผมก็เจอนะ เจอเธอที่เข้าแถวอยู่เหมือนกัน อยู่หลังเพื่อนของพ่อก็เลยดีใจ แล้วเค้าก็หันมามองผมแปปเดียว และก็กลับไปเล่นทรศ.ต่อ ผม ก็ต้องเดินไปต่อคิวเข้าแถวด้านหลังต่อเหมือนกัน ตอนนั้นไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก ผมมีความรู้สึกว่าพอคิดถึงใครและอยากเจอก็จะได้เจอกันตลอดโดยบังเอิญ เหมือนมีพลังอะไรซักอย่าง แต่พอคิดถึงใครมากๆแต่กลับไม่ได้เจอกันอีกเลย เลยสอนให้รู้อะไรที่มันมากไป มันจะไม่สมหวัง (5555555เกี่ยวกันมั้ยเนี้ย) ตอนเดินออกจากประตูมาก็เจอเค้าอีกนะ เหมือนกำลังรอรถมารับ ตรงทางข้ามถนน พ่อก็บอกให้ผมเดินข้ามไฟแดงไปเลยพร้อมกับเดินออกไปบนถนนได้ซักระยะหนึ่ง แต่ผมยังอยากอยู่ใกล้เธออีกซักนิดในช่วงของสุดท้ายแล้วจริงๆที่คิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีก เลยรอให้ไฟเขียวแล้วค่อยข้ามดีกว่า ปล่อยให้พ่อข้ามไปคนเดียว
แถวนั้นมันมีห้างเล็กๆอยู่ใกล้ๆจุฬาครับ พ่อก็ต้องไปธนาคารอีก 3ที่ในนั้น ผมก็เลยขอพ่อเดินแยกออกมา และกลับไปที่จุดตอนผมแยกทางกับเธออีกที
พอไปถึงก็อึ้งเลยล่ะ เพราะ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เธอไม่อยู่แล้ว คงกลับไปละ 5555555
นี้ก็เป็นเรื่องระยะสั้นของผมก็มีเท่านี้แหละ ตอนนี้ก็ยังคิดถึงอยู่เลย เก็บไปฝันมาด้วยว่าหาเฟสเธอเจอแล้ว แต่นั้นก็แค่ฝัน ตื่นมาทุกอย่างก็จบครับ เสียใจจนต้องมานั่งเขียนกระทู้เอา เผื่อมีคนพอรู้จัก นี้ผมยังหวังอยู่เลยว่าถ้าเที่ยวมั่วๆแล้วเจอกันโดยบังเอิญก็คงดี และตอนนั้นผมพร้อมที่จะทั้งเฟส และ ไลน์เอาไว้แน่นอน ไม่อยากมาเสียใจที่หลังอีกแล้ว ใครที่มีเพื่อนเป็นนักเรียนที่ไปสอบN5 ห้อง614 ก็มาบอกผมในนี้ด้วยนะครับ เดียวให้เฟส ให้ไลน์ไว้ถามข้อมูลเพิ่ม 555555 เผื่อจะเป็นคนๆเดียวกันกับที่ผมกำลังคิดถึงอยู่
"อยากให้ความบังเอิญเป็นเรื่องของพรหมลิขิต"
ใครที่สอบ ญี่ปุ่นN5 วันที่ 6 ธันวาช่วยเข้ามาหน่อยครับ...
รายละเอียดของเธอที่จดจำได้
- หน้าตาไม่สวย แต่น่ารัก
- มาสอบN5 ชั้น 6 ห้องสอบ 614 (เข้าห้องสอบสายเพราะเดินขึ้นบันได)
- ใส่ชุดนักเรียนสีขาวแขนสั้น กระโปรงยาวสีดำ (แต่งแบบเรียบง่าย ไม่มีเข็มกลัด)
- มีตรา ติดอยู่ตรงที่อก
- กระเป๋าสะพายสีดำ
- ผมยาว สีผมออกนํ้าตาลนิดๆ
- ผูกโบล
- ใช้ iphone
- เคยมีรอยใส่ตุ้มหู แต่ที่เห็นคือถอดแล้ว
เมื่อวานวันที่ 06/12/15 เป็นวันที่ผมต้องไปสอบ N5[ญี่ปุ่น] แต่เช้าที่จุฬา ตอนไปสอบก็ไม่ได้พกอะไรติดตัวไปเลย รวมทั้งความรู้ด้วย 555555 ห้องสอบมันเริ่มตอน 8:20 คนก็แห่กันมาขึ้นลิฟต์กันหมดจนทำให้บางคนต้องเข้าห้องสอบช้า ตอนนั้นผมเกือบเข้าห้องสอบสายแหนะ ที่นั้งสอบของผมโคตรซวย นอกจากจะไม่มีคนนั่งข้างๆให้ลอกแล้ว ยังนั่งหน้าผู้คุมสอบอีก สมองก็ว่างเปล่า เหอออTT TT สอบได้ซักพักก็มีผู้สอบเข้ามาสายอีก 2คน และ 1 ในนั้นแหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำผมแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนนั้นมา ผมสอบN5 ชั้น 6 ห้อง 614 เธอบอกกับผู้คุมสอบว่าต้องเดินบันไดขึ้นมา เลยมาช้า และหาโต๊ะนั่งสอบ แต่เหมือนจะนั่งผิดที่ 555555 ผมก็แอบหันไปมองดู หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วครับ พอสอบเสร็จอันแรก ก็ออกมาพัก ผมก็แอบมองหาเธอดูรอบๆห้องสอบ พยายามเข้าไปใกล้แต้ก็ทำได้แค่นั้นจริงๆ เพราะมันแอบรู้สึกอายเวลาเราได้เจอกับคนใหม่ๆอะไรงี้ เลยยังไม่ได้ทัก และแอบมองต่อไปจนเค้าหันมามองกลับ ก็เลยหลบสายตา กลัวว่าจะรู้และแอบมอง
สอบรอบสอง ก็พยายามหาโต๊ะที่นั่งสอบของเธอ อยู่ที่นั่งด้านหลังจากของผมไปประมาณ 2โต๊ะ นั่งชิดแถวๆมุมขวามือ พอสอบเสร็จอีกผมก็เห็นเธอยืนอยู่คนเดียวใกล้ๆประตูห้อง เลยจะเดินเข้าไปอยู่ให้ใกล้ที่สุดในช่วงเวลาสั้นๆ อยากอยู่ใกล้ชิด แต่แล้วก็มีคนมาขวางทางเลยเดินต่อไม่ได้ ในใจก็คิดว่าจะมาขวางอะไรเอาตอนนี้ แล้วเราจะใกล้ชิดกันยังไง แล้วรู้มั้ยผมทำไรต่อ 555555 ยืนพิงกำแพงฝั่งเดียวกับเธอและก็หันไปมองอีกรอบต่อจากรอบแรก อิๆ ผมว่าเธอเป็นคนที่มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ และยิ่งมองกลับยิ่งชอบมากขึ้นอีก คิดว่าถ้าห่างกัน คงอดคิดถึงเค้าไม่ได้แน่ ถึงจะเพิ่งได้เจอกันก็เหอะ แต่เรื่องของหัวใจ ใครๆก็ห้ามกันไม่ได้หรอก จริงมั้ย??
สอบรอบสุดท้าย เป็นช่วงที่ผมจะต้องจากกับเธอแล้ว หลังสอบเสร็จเลยคิดแผนการ "แอบแรดเงียบแบบเบาๆ" เอาไว้5555 ก็คือพยายามเดินออกห้องสอบพร้อมกันและตอนนั้นคนก็เยอะด้วย เลยเบียดกันนิดหน่อยทำให้โคตรใกล้ชิดเลย ตอนนั้นก็อยู่ชั้น 6 แล้วเดินลงบันไดมาชั้น 1 เดินไปเดินมา เดินอยู่หลังเธอซะงั้น แต่ช่างมันเหอะ เห็นเธอเอาทรศ.ขึ้นมาเล่นก็แอบๆส่องนิดๆหน่อยๆว่าคุยกับใครในไลน์ (ดูชั่วเนอะ ไปยุ่งเรื่องเค้าเนี้ยย 55555) พอดูแล้วเหมือนจะคุยกับครูที่สอนภาษาณี่ปุ่นนะ เลยโล่งใจ เพราะกลัวว่าจะคุยกับแฟนแล้ว เอาจริงๆก็ไม่รู้หรอกว่ามีแฟนแล้วหรือยัง จากนั้นก็เห็นเธอเข้าเฟส เลยพยายามจะดูชื่อ แต่มันไม่เห็นอะดิ เห็นก็แต่รูปโปร (เห็นแค่นี้แล้วจะแอดเป็นเพื่อนกันได้ยังไงดีวะ) ในตอนนั่น ช่วงเวลาที่ดีและฟินที่สุดของผมคงเป็นช่วงเดินลงบันไดพร้อมเธอนี้แหละ
แต่เดี๋ยวมันก็คงจบลงแล้ว เพราะผมต้องไปหาพ่อ และต้องแยกทางกันในที่สุด พยายามมองดูเธอเดินออกไปช้าๆ และสุดท้ายก็แยกทางกัน
ตอนนั้นขอคิดแค่ได้เจอกันอีกซักรอบก็คงดี ระหว่างเดินออกประตูคนก็เยอะมาก แต่พ่อดันไปเจอเพื่อนที่เข้าแถวออกจากประตูอยู่ ผมก็เจอนะ เจอเธอที่เข้าแถวอยู่เหมือนกัน อยู่หลังเพื่อนของพ่อก็เลยดีใจ แล้วเค้าก็หันมามองผมแปปเดียว และก็กลับไปเล่นทรศ.ต่อ ผม ก็ต้องเดินไปต่อคิวเข้าแถวด้านหลังต่อเหมือนกัน ตอนนั้นไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก ผมมีความรู้สึกว่าพอคิดถึงใครและอยากเจอก็จะได้เจอกันตลอดโดยบังเอิญ เหมือนมีพลังอะไรซักอย่าง แต่พอคิดถึงใครมากๆแต่กลับไม่ได้เจอกันอีกเลย เลยสอนให้รู้อะไรที่มันมากไป มันจะไม่สมหวัง (5555555เกี่ยวกันมั้ยเนี้ย) ตอนเดินออกจากประตูมาก็เจอเค้าอีกนะ เหมือนกำลังรอรถมารับ ตรงทางข้ามถนน พ่อก็บอกให้ผมเดินข้ามไฟแดงไปเลยพร้อมกับเดินออกไปบนถนนได้ซักระยะหนึ่ง แต่ผมยังอยากอยู่ใกล้เธออีกซักนิดในช่วงของสุดท้ายแล้วจริงๆที่คิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีก เลยรอให้ไฟเขียวแล้วค่อยข้ามดีกว่า ปล่อยให้พ่อข้ามไปคนเดียว
แถวนั้นมันมีห้างเล็กๆอยู่ใกล้ๆจุฬาครับ พ่อก็ต้องไปธนาคารอีก 3ที่ในนั้น ผมก็เลยขอพ่อเดินแยกออกมา และกลับไปที่จุดตอนผมแยกทางกับเธออีกที
พอไปถึงก็อึ้งเลยล่ะ เพราะ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นี้ก็เป็นเรื่องระยะสั้นของผมก็มีเท่านี้แหละ ตอนนี้ก็ยังคิดถึงอยู่เลย เก็บไปฝันมาด้วยว่าหาเฟสเธอเจอแล้ว แต่นั้นก็แค่ฝัน ตื่นมาทุกอย่างก็จบครับ เสียใจจนต้องมานั่งเขียนกระทู้เอา เผื่อมีคนพอรู้จัก นี้ผมยังหวังอยู่เลยว่าถ้าเที่ยวมั่วๆแล้วเจอกันโดยบังเอิญก็คงดี และตอนนั้นผมพร้อมที่จะทั้งเฟส และ ไลน์เอาไว้แน่นอน ไม่อยากมาเสียใจที่หลังอีกแล้ว ใครที่มีเพื่อนเป็นนักเรียนที่ไปสอบN5 ห้อง614 ก็มาบอกผมในนี้ด้วยนะครับ เดียวให้เฟส ให้ไลน์ไว้ถามข้อมูลเพิ่ม 555555 เผื่อจะเป็นคนๆเดียวกันกับที่ผมกำลังคิดถึงอยู่
"อยากให้ความบังเอิญเป็นเรื่องของพรหมลิขิต"